Vrolijk kwam je in mijn leven
Huppelend, vrolijk en gezond
Wat wij toen nog niet wisten
Ik was alles behalve gezond

Tranen heb ik gegoten
In die mooie vacht van jou
Altijd bleef je heel lief stil zitten
Je was heel erg trouw aan mij

Wat nog het allergekste is, lieve Stamper
Je ging weg toen het goed met mij ging…
Zo vreselijk jammer

Je bent nu zoals ze het noemen een dierbare herinnering
Spoken hoef jij niet meer te verjagen
Dat doet de wind die neemt ze mee
Ook hoef ik niet veel ellende meer te dragen

Maar ik wil je niet als herinnering
Ik wil je aaien en verwennen. Iedere dag weer
Want toen je zo ver weg ging, dat ik je niet kon volgen
Toen besefte ik bij donderslag
Wat betekende je veel, 7 hele goede jaren

Natuurlijk ken je de verhalen
Als stamper maar niets gebeurd
Maar toen je echt was weg gevlogen
Voelde ik me erg alleen

Ik kijk vaak naar de bomen
De wind neemt nu mijn spoken mee
Maar het was zo heerlijk wij zo samen, met zijn twee
Samen even zitten, mijmerend mijn handen door jouw vacht