|
Mijn Snuitje, |
|
|
Je was al acht jaar, een Franse hangoor. Het knuffelen met jou was gewoon heerlijk zo lief en zo zacht. Elke zomer logeerde je bij mijn
tante daar was je immers geboren Later ging het slecht met je, de
dierenarts liet je inslapen Ik wil mijn tante bedanken voor de vele liefde die ze je heeft gegeven Mijn lieve joekeloeres, de leegte in mijn hoofd wordt nooit meer gevuld zonder jou, maar ooit zal ik je weer zien toch, en dan is mijn verdriet over hoop ik. Ik heb nog een klein gedichtje voor je: Een zwarte wereld zo voel ik me zonder jou, Een groot hart vol liefde alleen maar voor jou. De dagen gaan voorbij als een flits in de nacht, Maar het lijkt nog maar net dat ik dit niet had verwacht. Dat ik je nu nog zag springen in de tuin, Mijn snuitje zo zacht zo bruin.
van je knuffellaar kelly. |
|
|
|