Mijn liefste hondje Westey
Ik wou dat ik je nog kon vertellen, hoe vreselijk ik je mis.Een lege plek in mijn hart, nu jij er niet meer bent.
Ik mis je lijfje tegen me aan,
Je kusjes op mijn wang,
Je stralende oogjes in je eigenwijze koppie,
Je aanhankelijkheid,
Je trouw,
Je liefde,
Ik mis Jou!
13 jaar lang was jij mijn kleine meisje, tot het moment daar was, dat ik besefte dat dit leven voor jou niet meer te doen was.
Rustig ben je ingeslapen, toen begraven in de tuin, je ligt daar in je eigen kleedje, dan voelt het een beetje vertrouwd.
Zelfs nog na meer dan een jaar, kan ik je horen lopen, verwacht je blaf als ik thuis kom. En steeds weer is daar dat besef, dat ik je nooit meer voelen zal.
Sinds kort troost ik me met de gedachte, dat jij bent aan de andere
kantvan de Regenboogbrug.
Je rent over groene weiden, zwemt in de meertjes, zit achter de
konijnen aan
's Nachts in mijn dromen zie ik je zo, zonder pijn, gelukkig met allemaal andere beestjes om je heen.
Lieve Westey, ik vergeet jou NOOIT!
Ooit sluit ik je weer in mijn armen, aan de andere kant van de
Dag lieve kleine meid,
dank je wel voor de tijd die ik met je heb mogen doorbrengen.
Tot ooit....
Liefs, Jane.
