onze liefe hond cherry leeft nu niet meer.

hij was speels en lief, hij werd 8 elke dag dat ik naar school ging wou hij achter mij aan.

als er mensen bij ons op bezoek kwamen was hij heel erg rustig.

ik zit in een rolstoel en als ik er aan kwam rijden ging hij keurig aan de kant.

toen hij op een dag heel sloom deed dachten we wat doet hij nu.

mijn moeder zij hij is vast moe dat gaat wel weer over.

toen zijn we bij mijn oma geweest op visite we hadden de hond mee.

toen zag mijn moeder dat hij wat in zijn bek had, en ging kijken er zat een dike bult in zijn bek.

een dag daar na is mijn moeder met hem naar de dierenarts gegaan.

toen mijn moeder terug kwam zonder hond schrokken we.

hij had een kanker.

ze vertelde dat  de dierenarts hem niet beter kon maken en hem een spuitje had gegeven.

mijn broertje moest verchrikelijk huilen en ik ook een beetje.

ik heb het meteen aan al mijn vriendinnen verteld.

maar ik denkt dat cherry nu ook een goed leven heefd aan de andere kant van regenboog.

en ik blijf altijd aan hem denken.

veel liefs berdien en de rest