Je was zes weken bij ons. Ik had een vriendinnetje te slapen, en ik hoorde om 8 uur 'sochtens een grote piep. We gingen kijken, en we konden jou nergens vinden. We hebben 2 uur gezocht. Snoepie was heel verdrietig. Ik begon te huilen, en net op dat moment, zagen we een kat met jou in zijn bek. Mijn moeder ging achter de kat aan. De kat liet je los, maar je was dood. Je warme lijfje, je babyzachte haartjes, Je kraaloogjes. Ik heb jou op de foto, maar toch wil ik je weer terug. Ik zal altijd van je houden en je zal altijd mijn kleine baby blijven.

Veel genot op de regenboogbrug

Maaike