mijn Beertje

niemand zag je staan,

het was alsof je alleen was op de maan.

Je was zo'n mooi beestje echt mijn pracht,

ik aaide je en je was zo mooi en zacht.

Nu ben je er niet meer,

en mijn hart huilt keer op keer.

Iedere keer denk ik aan jou,

en dan ben ik weer in de rouw.

Nu slaap je op de berg,

mijn lieve kleine dwerg.

Je beet  maar ik vond je lief,

dus beer ik zeg het je voor de laatste keer:

JE BENT MIJN HARTEDIEF!