Mickey

 
 terug ik heb gisteren mijn 6jarig konijn, Mickey, moeten laten inslapen wegens maden.

Toen ik het bericht hoorde kon ik het niet geloven...zo'n lief beest, zo eigenwijs... Ik mis haar nu al.

Dat missende gevoel werd met de minuut erger en dat wordt het nog steeds nu ik aan haar terug ga denken. Er is een deel van mijn leven gewoon weg. Mickey.

Zoals zij door de tuin kon ravotten kon geen ander konijn dat. Mickey was uniek, onbetwist.

En nu... Nu heeft Mickey een mooie plek in de achtertuin, waar ook een steen als soort van monument ligt, boven de plek waar ik haar heb begraven.