Mijn konijn Krabbelientje werd nooit één jaar.
Ze is nu weg, maar waar?
Als ik het wist ging ik haar zoeken
Maar nu kan ik alleen maar roepen;
Krabbelientje, waar ben je nou?
Want lieverd, ik kan niet zonder jou
Mijn konijn Krabbelientje.
Krabbelientje was een lieve Hollander.
En opeens at ze niet meer.
Niemand wist wat er aan de hand was.
En toen opeens lag ze dood in haar hok.
Een vogel had al een stukje van haar oor afgebeten.
De fokker waarvan we Krabbelientje hebben gekregen zei dat ze misschien een te klein hart had gehad.
Wat dat is weet ik niet precies.
Meteen diezelfde dag heb ik een mooie doos voor haar versierd en toen moesten we haar begraven.......................
Oh, wat heb ik veel gehuild.
Vooral als ik dan 's avonds in mijn bed lag.
Na een tijdje begon ik elke avond een brief aan haar te schrijven.
Soms hielp dat een beetje.
En na een paar maanden ging het weer wat beter, maar soms, bijvoorbeeld een keer in een weekend, huilde ik twee dagen achter elkaar de halve dag, en dan dacht ik dat ik nooit meer kon stoppen met huilen.
Nu, een paar jaar later, gaat het alweer veel beter.
Maar je moet niet denken dat ik nu nooit meer aan Krabbelientje zal denken, o nee.
Heel vaak denk ik nog aan haar.
Maar als ik nu verdriet heb, schrijf ik een mooi gedicht voor haar.
Dat helpt echt ontzettend goed.
Krabbelien, je was echt een super konijn!
Maar lieve Krabbelientje, je moet toch een ding weten
Ik zal je nooit, nooooooooit vergeten!
