Toen we hem zagen was hij een jaar of 2.

Kinderen liepen buiten met hem te leuren, en toen namen we hem bij ons, twaalf jaar geleden

Wat was het een boender, hij beet ons en moest niets van ons hebben

We gaven hem een groot hok, buiten en hij liep regelmatig, in de tuin in de grote tuinren van onze 8 katten

Wel alleen, de katten moesten dan even binnen blijven want hij moest niets van ze weten

Ook onze twee honden, die vond hij maar niets

Hij bromde en stampte als hij maar eentje in zijn vizier kreeg

Stapelgek was hij op een stukje brood en als je tegen hem ging praten en hem riep, Cor Buis, dan danste hij in de rondte

In de loop der jaren werd hij steeds liever tegen ons je kon alles met hem doen.

Nu is het hok leeg en de leegte die voel ik samen met mijn partner als we de tuin inlopen

We missen hem heel erg en we hopen alleen maar dat we hem veel plezier hebben gegeven net als hij ons heeft gegeven