Vandaag is ons lieve konijntje Anna dood gegaan.

Ze was zo'n lief, vrolijk konijntje. Ze kon de gekste sprongen maken, en ook heel gezellig met ons knuffelen. Ze was nog jong en kerngezond.

Tot eergisteravond. Ik zat achter de computer en opeens hoorde ik haar gillen, en toen ik bij haar kooi kwam, lag ze daar te stuiptrekken. Ze gilde nog steeds.

De poes stond naast haar kooi...

Ik heb Anna uit haar kooi genomen, haar in mijn armen genomen en getroost, de dierenarts gebeld.

Anna kon haar achterlichaam niet meer bewegen. Gisteren vertelde de dierenarts ons, dat ze waarschijnlijk haar rug gebroken had - van de schrik!

En toen vandaag bleek dat ze echt verlamd was, alleen haar kopje en voorpootjes nog kon bewegen, moesten we haar in laten slapen.

O ja, er komen wel nieuwe konijntjes - twee zelfs, maar veel liever had ik dat dit nooit gebeurd was, en dat onze lieve Anna nog vrolijk door haar kooi sprong en lekker met ons knuffelde.