Als doodskisten zien deze in de muur gemetselde verblijven er aan de
buitenkant uit.
Het Binnenhok
Ook binnen in het gebouw hadden de konijnen geen bewegingsruimte en
geen mogelijkheid zich wat terug te trekken en konden mensen en kinderen
hun neuzen tegen het glas drukken.
Apathisch wachtten deze konijnen 's ochtends tot het avond werd, en 's avonds tot het weer ochtend werd... Ze konden niet rennen, niet springen, roken niets, hoorden niets, waren totaal van elkaar geïsoleerd. Ze hadden absoluut geen kans om zich natuurlijk te gedragen. Zie natuurlijk gedrag.
|
De nieuwe beheerder Toen op een zekere dag kwam er een nieuwe beheerder. De nieuwe beheerder van Het Griftpark was geschokt toen ze de huisvesting van de konijnen zag. Ze heeft direct de wanden tussen de hokken uit laten halen, elk konijn kreeg de ruimte van drie hokken. Ze heeft de binnenmaten laten verhogen. Ze heeft wanden aan de achterkant laten dichtmaken. Nu hebben de konijnen, hoewel ze nog steeds solitair wonen, de gelegenheid om in hun hok heen en weer te rennen. Ze voelen zich veilig omdat ze een dichte achterwand hebben.
|
|
||
De konijnen mogen om de beurt naar buiten in een ren, waar ze soortgenoten kunnen ontmoeten. |
|
Konijn Mathilde, een prachtige Vlaamse Reus, mag zelfs de hele dag vrij rondlopen, in een wei bij geitjes waarmee ze het prima kan vinden... |
|
Aan het feit dat dit konijn op de zij ligt te slapen, is te zien dat het dier zich prettig en veilig voelt in dit hok.. |
|
||
