Jip en Ubbeltje van Liesbeth 

Als twee kleine konijntjes, misschien 4 weken oud, kwamen Jip en Janneke bij mij. Ze waren door een kat gevangen en bij mij afgegeven. Ik heb ze tussen de cavia's gezet om ze op te laten groeien. De cavia's tuttelden er een beetje mee. Ze konden gelukkig zelf eten en drinken. Al heel snel liepen ze door het hele huis. Het werd me wel duidelijk dat ze het binnen niet naar hun zin hadden, en ze bleven schuw. Ze zijn ergens onder de grond geboren en dus niet ingeprent op mensen, vergelijk het met wilde konijnen. Ik heb éénderde van tuin met gaas, onder en boven de grond, afgezet en daar kwamen ze te wonen. Ze hebben enorme gangen gegraven. Ze hebben ook een huis daar en het gaat perfect.

Helaas is in april door onbekende oorzaak Janneke overleden. Jip zat vreselijk weg te kwijnen en dus ben ik zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een nieuwe vriendin. Dat lukte en dat is Ubbeltje, links op de foto. Ook wel de Spicht genaamd omdat het een slanke den is.

Jip is nu ruim 4 jaar, Ubbeltje 6 maanden. Het gaat geweldig goed tussen die twee. Ik mis Janneke nog iedere dag, maar Jip niet en dat is het belangrijkste.

 

 

  

Rosey en Franky
Toen ik Abeltje in het asiel vond, zat er in een ander hok nog een konijn. Superklein. Doorgroeiende voortanden. Blauwgrijs en vreselijk stoer. Ik had Abeltje op donderdag gehaald. Het hele weekend liet het konijntje mij niet los.
Ik heb maandagmorgen gebeld of hij er nog was en dat was ook zo, dus ben ik maandagmiddag op weg gegaan om hem te halen. Halverwege klapte de band van mijn fiets. Ik kon 2 dingen doen, terug naar huis lopen of doorgaan. Ik besloot om door te lopen, want anders zou ik met lege handen en een vreselijk slecht humeur thuis komen. Het was nog een behoorlijk eindje naar het asiel. Toen ik daar kwam was het konijn nergens te vinden.
Overal gezocht en uiteindelijk werd hij gevonden in een kattenmand waar hij de hele dag al in had gezeten omdat de "verzorgers" waren vergeten hem terug te zetten in zijn hok.

Tenzing

Het asiel heeft me nog laten zien hoe ik voortaan zijn tanden zelf kon knippen. Die doorgroeiende tanden waren de reden dat hij teruggebracht was naar het asiel, de eigenaars (die hem dus al eerder uit het asiel gehaald hadden) vonden het te lastig om steeds nar de dierenarts te gaan of zelf te knippen.
We zijn gezellig samen naar huis glopen. Hij in een mandje achterop ik sjokkkend naast de fiets.............

In overleg met de dierenarts hebben we besloten om zijn voortanden eruit te halen. Hij heeft hier geen last van, hij eet nu zelfs  hooi, wat hij eerst niet deed. En, natuurlijk zijn niet alleen zijn tanden er uit maar is hij ook geen heer meer (gecastreerd).
Hij klimt overal boven op dus ging ik op zoek naar een bergbeklimmers naam. Tenzing was de Sherpa die Edmund Hilary hielp bij zijn beklimming van de Mount Everest.

Op deze foto zit hij boven op een monitor die op een stoel staat!

Miffy